Miesiąc: styczeń 2019

Dużo się pisze ostatnio o oleju CBD i o „medycznej marihuanie”.

Panuje w tej kwestii spory informacyjny zamęt, a na różnych internetowych forach olej CBD poleca się jako lek na wszystko, budząc w ten sposób wątpliwości co do jego skuteczności.

No bo jakim cudem coś może być lekiem „na wszystko”?

Pierwsze nieporozumienie w całej tej historii to mylenie oleju konopnego i oleju konopnego CBD. Oba są wytwarzane z konopi siewnych (Cannabis sativa).

Olej konopny to olej spożywczy, tłoczony Z NASION konopi siewnych. Bardzo bogaty w kwasy omega-3 (pisałam o nim tutaj) i można go używać do woli.

Natomiast olej CBD to ekstrakt wytwarzany Z KWIATÓW konopi siewnych i jego już do woli używać nie można. Stosuje się go w kroplach.

Jest on bardzo bogaty w kannabidiol (CBD), związek chemiczny z grupy kannabinoidów, całkowicie legalny w Polsce i nie mający właściwości psychoaktywnych.

Można spotkać też olej CBG – zawierający jeszcze inny kannabinoid – kannabigerol, również nie posiadający działania psychoaktywnego.

Kannabinoidy zawarte w olejach CBD i CBG wpływają na układ endokannabinoidowy, a tym samym na odzyskanie przez organizm homeostazy i umiejętności „samoregulacji”.

Olej CBD jest polecany w przypadku bardzo różnych dolegliwości (np. padaczka, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane) .

Wiele badań wskazuje, że użycie CBD i CBG może też wspomagać leczenie chorób nowotworowych i stymulować układ immunologiczny.

W terapii nowotworów stosuje się także „medyczną marihuanę”, zawierającą jeszcze inny, psychoaktywny kannabinoid – tetrahydrokannabinol (THC) (ten, za który grożą u nas różne sankcje).

Od niedawna „medyczna marihuana” z dużą zawartością THC jest w Polsce legalna, ale tylko do celów leczniczych, a jej zakup obarczony jest wielką biurokracją.

Za to olej CBD i CBG można kupić bez problemu, pod warunkiem wszak, że ma się sporo pieniędzy, bo do tanich nie należy.

Ale trzeba pamiętać, że olej CBD to NIE JEST LEK.

Nie wpływa na konkretną chorobę i nie leczy jej, a skutki jego używania są odczuwalne dla jednych ludzi już przy jednej kropli, a dla innych dopiero przy 20.

Ja mam do oleju CBD ambiwalentny stosunek.

Z jednej strony znam sporo badań i przykładów na to, że wspomaga leczenie padaczki i innych ciężkich i trudno poddających się leczeniu chorób.

Z drugiej zaś strony mam mieszane uczucia co do „kombinowania” przy swoim układzie endokannabinoidowym bez absolutnej konieczności.

W 2006 roku wprowadzono lek na otyłość zawierający rimonabant, substancję wpływającą na układ endokannabinoidowy. Działał bardzo dobrze, ale w 2018 roku wycofano go ze sprzedaży z powodu bardzo wielu poważnych skutków ubocznych.

Oczywiście czasem choroba jest tak paskudna, że medycyna nie daje rady i zawodzą także różne naturalne metody stosowane od wieków. Wtedy używanie CBD (pomimo tych możliwych poważnych skutków ubocznych ) może być i tak jedyną drogą ratunku.

Na szczęście przy walce z podagrą jest tyle innych naturalnych i skutecznych sposobów, że ja terapię olejem CBD sobie odpuszczę.

Układ endokannabinoidowy można stymulować nie tylko dostarczając mu kannabinoidy z roślin. W naturalny sposób wytwarzają się one także podczas solidnego wysiłku fizycznego.

Ciekawe, ile sobie ich wytworzyłam podczas morderczego podjazdu tunelami na przełom Dunaju? (pisałam o tej wyprawie tutaj).

Mam plan, by je sobie wytwarzać nadal pokonując na rowerze kolejne odcinki Eurovelo 6 albo wspinając się na jakieś górki.

Zimowe sporty nie są moimi ulubionymi (wiedzą to Ci, którzy czytali „Czapka i czapetka na stoku” – tutaj) dlatego prawie czuję, jak mój układ endokannabinoidowy wierci się i nie może się już doczekać wiosny.

źródła:

Scott, Katherine A., Angus G. Dalgleish, and Wai M. Liu. „Anticancer effects of phytocannabinoids used with chemotherapy in leukaemia cells can be improved by altering the sequence of their administration.” International journal of oncology 51.1 (2017): 369-377.

Zuardi, Antonio Waldo, et al. „Cannabidiol for the treatment of psychosis in Parkinson’s disease.” Journal of Psychopharmacology 23.8 (2009): 979-983.

Dietrich, Arne, and William F. McDaniel. „Endocannabinoids and exercise.” British journal of sports medicine 38.5 (2004): 536-541.

O centurii piszą, że jej nazwa wywodzi się od nieśmiertelnego króla centaurów, Chirona, który ponoć wyleczył nią rany zadane mu przez Heraklesa.

Tyle, że zgodnie z mitologią, Chiron nie wyleczył się wcale z rany zatrutą strzałą, zadanej mu przez Heraklesa podczas zakończonej bijatyką popijawy z centaurami.

Ponoć rana ta dokuczała Chironowi na tyle, że zdecydował się oddać swoją nieśmiertelność Prometeuszowi.

Wygląda więc na to, że z centurią i Chironem to plotka.

Ale jak w każdej plotce, tak i w tej jest ziarno prawdy.

Centuria ma bowiem bardzo wiele leczniczych właściwości.

W Macedonii i Algierii tradycyjnie leczy się nią skutecznie cukrzycę.

Ksiądz Kluk w swoim „Dykcyonarzu roślinnym” wspominał centurię jako lek na podagrę.

Ziołolecznik i ojciec wodolecznictwa, Sebastian Kneipp, w książce „Mój testament dla zdrowych i chorych” polecał podagrykom popijanie od rana do wieczora po małym łyku napar ze skrzypu (pisałam o nim tutaj), centurii i korzeni bzu czarnego.

Leonard de Verdmon Jacques, pochodzący z Łęczycy krajoznawca i badacz z przełomu XIX i XX wieku, w swoim kompendium ziołowym „Kuracja roślinna” opisuje centurię jako lek na brak apetytu, astmę, biegunkę, malarię, świnkę, pryszcze i żółtaczkę.

Naukowcy potwierdzają, że centuria pobudza wydzielanie soku żołądkowego, żółci i soku trzustkowego. Wspomaga trawienie i wchłanianie składników pokarmowych. Ma działanie przeciwcukrzycowe, przeciwmalaryczne i przeciwgorączkowe. Wyciągi z centurii są inhibitorami oksydazy ksantynowej (o niej tutaj).

Trzeba jednak z nią uważać, bo napary z centurii w większych dawkach drażnią żołądek. Zalecana dawka to 1 łyżka na szklankę wrzątku do popijania małymi łykami cały dzień.

Centuria jest rośliną rzadko u nas spotykaną i objętą częściową ochroną. Ale można ją uprawiać, więc nie ma kłopotu, żeby znaleźć suszone ziele w sklepie zielarskim.

Niektóre źródła wywodzą nazwę centurii od łacińskiego słowa CENTUM czyli STO.

Tymczasem po polsku centurię nazywa się tysiącznikiem.

Widać zawsze tłumacze mieli kłopoty z liczebnikami.

Teraz także notorycznie w różnego typu wiadomościach w telewizji angielski billion jest tłumaczony na polski jako bilion, tymczasem oznacza on miliard. A angielski trillion, oznaczający po polsku bilion, tłumaczony jest na polski jako trylion .

I z tego też biorą się różne plotki.

źródła:

Stefkov, Gjoshe, et al. „Chemical characterization of Centaurium erythrea L. and its effects on carbohydrate and lipid metabolism in experimental diabetes.” Journal of ethnopharmacology 152.1 (2014): 71-77

Hamza, Nawel, et al. „Prevention of type 2 diabetes induced by high fat diet in the C57BL/6J mouse by two medicinal plants used in traditional treatment of diabetes in the east of Algeria.” Journal of ethnopharmacology 128.2 (2010): 513-518

Valentao, P., et al. „Antioxidant activity of Centaurium erythraea infusion evidenced by its superoxide radical scavenging and xanthine oxidase inhibitory activity.” Journal of Agricultural and Food Chemistry 49.7 (2001): 3476-3479