Trzeba nam Salomona

Król Salomon słynął z mądrości.

Można pozazdrościć jemu współczesnym. Jeśli mieli jakieś wątpliwości udawali się po prostu do niego.

A Król Salomon wiedział wszystko. Jego wiedza pochodziła ponoć z jednego, wiarygodnego źródła.

Bowiem jak głosi Pierwsza Księga Królewska „Bóg dał Salomonowi mądrość i rozsądek nadzwyczajny oraz rozum nieogarniony, jak piasek na brzegu morza.”

Dziś mamy Google. Też wszystko wie, tyle, że ta wiedza pochodzi z milionów, czasem sprzecznych ze sobą, źródeł.

Co jakiś czas pojawiają się w mediach nowe informacje wzbudzające burzliwe dyskusje.

A to pewna znana żona pewnego znanego piłkarza napisze, że smalec gęsi jest znakomitym źródłem białka. Wprawdzie smalec to 99% tłuszczu, ale co tam.

Pamiętacie „Skrzypka na dachu” i piosenkę, w której Tewji spiewał:

„And it won’t make one bit of difference, if I answer right or wrong.
When you’re rich, they think you really know!

Bezsensowna wypowiedź na temat gęsiego smalcu, skrytykowana i wyśmiana przez dietetyków i tysiące osób piszących o żywieniu, dla wielu stała się prawdą objawioną.

Innym razem ta sama, skądinąd miłej powierzchowności celebrytka, napisała, że miód jest dobry dla cukrzyków.

I tu znów rzesze dyplomowanych dietetyków wylały na nią lawiny hejtu.

Tymczasem tym razem ta opinia o miodzie nie jest pozbawiona sensu.

Okazuje się bowiem, że opublikowano badania nigeryjskich naukowców, w których stwierdzono, że miód powoduje znacznie niższą odpowiedź glikemiczną w porównaniu do wszystkich innych powszechnie dostępnych cukrów i substancji słodzących i jest dobrym substytutem cukru w diecie diabetyka.

I bądź tu człowieku mądry. Kto ma rozstrzygnąć, czy coś jest właściwe, prawdziwe, czy nie?

Potrzeba nam Króla Salomona.

źrodła:

Erejuwa, Omotayo O. „Honey: Profile and Features: Applications to Diabetes.” Bioactive Food as Dietary Interventions for Diabetes. Academic Press, 2019. 461-494.

Bahrami, Mohsen, et al. „Effects of natural honey consumption in diabetic patients: an 8-week randomized clinical trial.” International journal of food sciences and nutrition 60.7 (2009): 618-626.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *